Ivan krijgt zijn eerste pianolessen op 10 jarige leeftijd.
In ’85, na een jazzstage met Michel Herr, wil hij zich nog enkel aan zijn discipline wijden.
In ’88, vervolgd hij, na zes maanden studie in de Antwerpse “jazz studio” en één jaar aan het Koninklijk Conservatorium van Rotterdam (waar hij samen met Rob Van Kreeveld studeert), het gitaarkwartet van de amerikaan John Thomas, de kwartet van trompettist Gino Lattuca en de Belgische tromboniste Phil Abraham.
In ’89, met het kwartet van Phil Abraham krijgt hij de tweede prijs op het “concours international de la défense” (Parijs) en de derde prijs als solist.
Datzelfde jaar wint hij de eerste prijs op de “Brussels Jazz Rallye” met het Lattuca kwartet.
Enkele maanden later, vormt hij zijn eerste groep met Vincent Mardens (sax), Patrick Deltenre (gitaar), Benoît Vanderstraeten (bas) en Mimi Verderame (slagwerk) ; de groep krijgt de naam “AFTERTOUCH”.
Het eerste album verschijnt in ’90 (“Aftertouch”/B-Sharp Records).
Van ’90 tot ’92 treedt de groep op in België, Duitsland en Frankrijk en speelt o.a. als voorprogramma van Bill Evans, Didier Lockwood, Hermeto Pascoal, Mike Stern, Bob Berg…
In ’92, verschijnt de tweede CD (“Turquoise”/B-Sharp Records) met twee vervangers (Peter Vandendriessche op sax en François Garny op bas) ; dit album bevat vooral composities van Paduart maar ook van Deltenre.
Het volgend jaar, in een stijl “straight ahead” en alleen akoustisch, verschijnt “Illusions sensorielles” (IGLOO) ; Ivan ontwikkelt zijn jazz-impressies in met latijnse accenten.
Voor dit projekt is het trio van Paduart met Philippe Aerts en Bruno Castellucci uitgebreid met percussionist Chris Joris, gitarist Patrick Deltenre en de franse accordeonvirtuoos Richard Galliano ; met dit repertorium kreeg hij de compositieprijs Nicolas Dor ’93, op het internationaal festival van Luik.
Op het einde van het zelfde jaar, doet hij een Franse tournee met Claude Nougaro (met Maurice Vander, Jean-Marie Ecay, Laurent Vernerey, Loïc Ponthieux) en neemt een vierde album op ; “Time Gone By” bij AMC.
Dit album bevat hetzelfde basistrio van “Illusions sensorielles” (Paduart, Aerts, Castellucci) maar wordt versterkt door Tom Harrell (bugel, trompet) en Jean-Marie Ecay (gitaar).
In ’94 herneemt hij de formule van “Illusions sensorielles” om “Folies douces” (IGLOO) op te nemen ; zelfde musici, zelfde concept ; tussen jazz en filmmuziek.
Na concerten in Italië, Frankrijk en Canada, wordt hij, in ’95, de pianist van Toots Thielemans die hij op een 20 tal optredens begeleidt, waarvan enkele op Europese festivals (Praag, Brest, Parijs, Brignoles…).
Ivan neemt dan met Toots “White nights”(A-records) op waarin ook Bob Malach en Philip Catherine spelen.
Vanaf ’96 speelt Ivan meestal met het trio ; Hans Van Oosterhout (slagwerk) en Hein Van de Geyn of Stefan Lievestro (contrabas).
In 1997, voor zijn vriend en collega Fred Hersch neemt hij “Clair Obscur” (A-records) op met 8 composities van Fred.
In 1998, na een tournee van 3 weken met Bob Malach, Hein Van de Geyn en Hans Van Oosterhout, maakt hij “Belgian suites” (A-records).
2000 is een bijzonder jaar ; de organisator Christian Debaere vraagt Ivan om te bewijzen aan de belgische jazz door een groep te vormen (een soort “Belgian stars”) ; de groep bevat de pianist, Steve Houben (sax & fluit), Jean-Pierre Catoul (viool), Peter Hertmans (gitaar), Nathalie Loriers (piano & toetsen), Stefan Lievestro (contrabas) en Hans Van Oosterhout (slagwerk).
Een serie van 22 concerten (waaronder het festival van Porto/Portugal) volgt het opnemen van het album “True Stories” (IGLOO) waarin Charlie Mariano toevallig Houben vervangt.
De tragische dood van Catoul (auto-ongeval) stelt definitief een einde aan dit projekt ; inderdaad, Catoul was onvervangbaar in de puzzle.
Van dan af komt Ivan terug met Stefan Lievestro en Hans Van Oosterhout of Mimi Verderame en brengen in 2001 “Trio Live” (VIRGIN) uit en treden op in Zweden, Denemarken, Portugaal, Luxembourg, China, Noorwegen en België.
Aan het trio worden soms okkazionele solisten toegevoegd zoals Rick Margitza (voor het album “Still”/A-records, opgenomen in 2001) Toots Thielemans, Bert Joris, Fay Claassen en Toon Roos (voor het dubbel live-album “A night at the Music Village”/Jazz’n puls, opgenomen in 2002).
In 2003 treed Ivan op met Rick Margitza, Toon Roos, Fay Claassen, Nigel Hitchcock, Toots Thielemans, Tierney Sutton, Anita Wardell en nam in trio “Blue Landscapes” op (met Philippe Aerts en Dré Pallemaerts) voor de Japaanse label VIDEOARTS MUSIC
In januari 2004 enregistreert hij met Richard Galliano en het “Ensemble de musique nouvelle” het album “Douces Illusions” (IGLOO) en speelt in België met het zelfde bezetting.
Hij heeft enkele concerten met het Brussels jazz orchestra en later met Toots Thielemans (festivals van Funchal/Madeira en Porto/Portugal).
In augustus 2004, na een tournee met de gitarist Quentin Dujardin, neemt hij de CD “Vivre” (ARSISWORLD) op ; deze CD is zijn eerste ervaring in het domein van de “World Music”.
In mei 2005 brengt hij zijn eerste solo CD uit “Alone” (Alone Blue Records) waarvan het meeste opgenomen werd te Porto in de studio MB (Madredeus, Maria Joao…).
In juni heeft hij een tournee in Macao en Japan, eerst met Rick Margitza dan in trio ; één van de trioconcerten wordt opgenomen in Tokyo en wordt een album (“A night in Tokyo”, voor POLYSTAR).
In augustus speelt hij in duo met Richard Galliano op festivals. In 2013, neemt hij met Jan De Haas kwartet “Dreams ago” op (WE.R.F.). In december 2014, neemt hij “Enivrance” op met Philippe Aerts en Hans Van Oosterhout. In november 2015, heeft hij sessies met Quentin Dujardin (gitaar), Bert Joris (trompet), Richard Bona (bas/zang) en Manu Katché (slagwerk).
Prijzen :
1987 : eerste prijs “Knack Trophy”-Oostende
1989 : eerste prijs “Jazz Rallye”-Brussels
1989 : tweede prijs “Concours international de la défense” -Parijs
1990 : eerste prijs “Internationale Jazzwedstrijd van Franssprekende radio’s”-Brussels
1992 : eerste prijs “Internationale Jazzcompositiewedstrijd”- Monaco
1993 : eerste prijs “Nicolas Dor Jazzcompositiewedstrijd”- Luik